'Oh adamım, bunlar 1970'lerin yönetmenleri … Anladılar ”. Herhangi bir birinci sınıf film çalışmaları dersinde duymayı bekleyebileceğiniz bir diyalog dizisi, ama ne var biliyor musunuz? İfadede pek çok gerçek var. 1970'lerin film çıktıları o kadar tutarlı bir şekilde yüksek kalitede ki film endüstrisi için en iyi on yılın olmadığını iddia etmek zor. Kesinlikle Amerikan filmi içindi. Mahkumlar, stüdyo sisteminin başarısızlığından sonra akıl hastanesini yönetiyorlardı ve sonunda kendileri için mahvedecek olsalar da, bir süre için yönetmen, herhangi bir sanatçı kraldı.
1970'ler on yıllık bir deneyimdi. İnsanlar seks ve uyuşturucuyla deney yapıyordu ve ayrıca filmle de deney yapıyorlardı. Toplumsal bir değişim zamanıydı ve dönemin filmleri bu değişimi yansıtıyordu. 'Yeni Hollywood' (kabaca 1967-1980) olarak anılan dönemin pek çok filmini izlerken, onların gerçekten her şeyin mümkün olduğunu düşündükleri duygusu var. Avrupa sanatından ve bağımsız sinemadan ilham alan yetmişli filmlerin çok farklı bir estetiği vardı, bu da onları kendilerinden önce gelen her şeyden farklı kılıyordu. Cesur, anlatı açısından karmaşık, şiddetli ve bazen rahatsız ve uzlaşmazdılar.
Filmlerin kalitesine baktığınızda, hiçbir on yıl 70'lere dokunamaz. yetmişler gerçekten en iyi on yıldı film için. Saygıdeğer Mentions: Dog Day Öğleden Sonra, Five Easy Pieces, The Sting, Mean Streets, Chinatown.
1. Uzaylı
'Uzayda kimse yapamaz, kulaksınız bağırırsınız' Alien, 1970'lerde yapılmış olduğu düşünüldüğünde iki kat etkileyici olan muhteşem bir film. Yetmişler çok farklı bir on yıldı ve bilim-kurgu / korku filmleri o zamanlar tam olarak revaçta değildi. Yıldız Savaşları ile çıta yükseltilmiş olsa da, özel efektler sürekli olarak gelişiyor ve gelişiyordu ve Alien, H. R. Giger tarafından tasarlanan bazı gerçekten son teknoloji efektlere sahip. Chestburster, kimse?
Hikaye oldukça basit ve aslında çok az görülen bir İtalyan B filmi olan Mario Bava’nın 1965 yapımı Planet Of The Vampires filmiyle pek çok ortak noktası var. Ancak, birkaç film gibi klostrofobik, gergin ve gerçekten korkutucu. Ayrıca Sigourney Weaver’ın Ripley filminde tüm zamanların en güçlü kadın karakterlerinden birine sahip. Devam filmleri karışık bir tepki aldı, ancak orijinal, şimdiye kadar yapılmış en büyük bilim kurgu filmlerinden biri olarak duruyor.
2. Texas Chainsaw Katliamı
Hindustan Times
Tobe Hooper’ın 1973 tarihli korku filmi The Texas Chainsaw Massacre, 'Kim hayatta kalacak ve onlardan geriye ne kalacak?' Filmi izlemeyi bitirdiğinizde, Leatherface ve aileden kaçan bir geceden kurtulmuş gibi hissediyorsunuz. Elbette olması gereken bu. Chainsaw, 1970'lerin en iyi gerilla film yapımı: bilinmeyenlerden oluşan bir kadroyla sadece 300.000 dolarlık bir bütçeyle çekilen ekip, Teksas sıcağında uzun saatler boyunca haftanın her günü filme alınan kaynaklar için gerildi. Yapımın gerilimi bitmiş filmde gerçekten ortaya çıkıyor: Oyuncuların acısını hissedebilirsiniz.
Film pek çok şikayet aldı ve gerçekte o kadar şiddetli olmadığı için şiddeti nedeniyle yasaklandı. Gerçekte gördüğünüzden çok daha fazlasını gördüğünüzü sanıyorsunuz ve başka, daha yaygın filmler de vardı, aynı derecede şiddetli şeyler yapıyor ve ondan sıyrılıyorlar. Texas Chainsaw Massacre, korku türünde inanılmaz bir etkiye sahipti ve türle standart olduğu gibi bir franchise haline geldi. Her devam filmi ve yeniden yapımla geri dönüşler azaldı, ancak hiçbir şey orijinal filmin etkisini ortadan kaldıramaz.
3. Kayalık
Rocky Balboa, Sylvester Stallone'u bir yıldız yapan ikonik bir karakter olabilirdi, ancak bir süreliğine film hiç yapılmamış gibi görünüyordu. Chuck Wepner, 1975'te, Rocky Marciano ve Joe Frazier dahil olmak üzere birkaç farklı dövüşçünün bir karışımı olarak, Chuck Wepner'ın Muhammed Ali ile on beş tur atmasından sonra Stallone senaryoyu Rocky'ye yazdı. Sly, senaryoyu United Artists'e ancak filmde başrol oynayabilirse satardı, stüdyo Robert Redford, Ryan O'Neal ve Burt Reynolds'u tercih ediyordu.
Stüdyo sonunda bütçenin düşük tutulması ve senaryoda değişiklikler yapılması ve gerisinin tarih olması şartıyla razı oldu. Rocky, dünya çapındaki gişede 225 milyon sterlin ödeyerek, Akademi Ödüllerinde John G. Avildsen için En İyi Film ve En İyi Yönetmen ödülünü kazanarak ve (bugüne kadar) beş devam filmi franchise'ı yaratarak $ 225 milyona mal oldu. Sonraki filmlerdeki tüm şovenizm, aylaklık uyandıran ve ikonik sahneler için, orijinal bazen oldukça melankoliktir. Rocky, Creed'e karşı savaşı bile kazanmadı.
Sinema Retro
1960'da sütün maliyeti
4. Cadılar Bayramı
'Eve geldiği gece' John Carpenter’ın 1978 filmi, çağdaş korku filmlerinin çoğunun olmasını isteyebileceğinden on kat daha korkutucu ve bunu aşırı şiddetli pisliğe başvurmadan gerçekleştiriyor. 1930'ların ve 40'ların Studio sisteminde yönetmenliği seveceğini iddia eden bir yönetmen olan Carpenter, slasher türünü doğuran inanılmaz derecede gergin bir film yaptı.
Cadılar Bayramı'nda kullanılan mecazlar ve püf noktaları 1980'lerin ortalarında klişelerdi, ancak Cadılar Bayramı zamanın testini yaptı. Bugün izleyen film hala korkutuyor. Kredinin çoğu, Carpenter’ın basit ama çok etkili skoruna ve gölge ve ışık kullanımına gitmeli. 250.000 $ 'a yapılan film, gişede 70 milyon dolar hasılat yaparak tüm zamanların en başarılı bağımsız filmlerinden biri oldu. Birkaç devam filmi, yeniden yapım ve yeniden yapımlar izledi, ancak hiçbir şey 70'lerin orijinaline dokunamıyor.
5. Son Resim Gösterisi
Merkür Haberleri
'Anarene, Teksas, 1951. Pek bir şey değişmedi ...' Peter Bogdanovich’in filmi, 1970’lerin ergenlik öyküsünü ele alan bir film. Küçük bir Teksas kasabasında seks ve diğer yetişkin şeyleri keşfeden çocuklar ve bu yeni deneyimlerin baskısına nasıl tepki verdikleriyle ilgili. Yazıldığında bir Amerikan Pastası filmine benziyor ama The Last Picture Show bundan daha ileri olamazdı. Küçük kasaba yaşamına ve ilişkilerine ölçülü, samimi bir bakış. Cybil Shepherd ve Jeff Bridges'in performansları yerinde ama Ben Johnson ve Ellen Burstyn daha da iyi.
Johnson, filmi asla yapmayacağı yönündeki itirazlarına rağmen En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Akademi Ödülü kazandı. Bogdanovich, Johnson'ı rolü alırsa Oscar'ı kazanacağına ikna etmeyi başardı ve sözüne sadık kalarak kazandı. Film birçok başka ödül ve adaylık aldı ve genellikle 1970'lerin en iyi filmlerinden biri olarak kabul edildi. Rotten Tomatoes'da% 100 taze reytinge sahip ender filmlerden biridir (47 incelemeye göre). Cloris Leachman, bu filmle En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu dalında Akademi Ödülü kazandı. Kabul konuşması aşağıda yer almaktadır.
6. Nashville
'Gördüğünüz en lanet şey!' Çoğu insan Nashville kelimesini duyduğunda aklına muhtemelen biraz sevimsiz ABC drama serisini düşünürler, ancak 70'lerin sinemasının hayranları için yalnızca bir Nashville vardır: Robert Altman’ın 1975 country müzik destanı. Filmde şaşırtıcı 24 ana karakter var ve Altman hikayeleri arasında hızlı bir şekilde değişiyor, karakterler 'olay örgüsünün' belirttiği gibi filme girip çıkıyor. Altman’ın gevşek, doğaçlama tarzı burada tümüyle sergileniyor. Oyuncu kendi şarkılarını yazdı ve kaydetti ve filmdeki her şey 'canlı' yapıldı.
Nashville, Pauline Kael ve Roger Ebert gibi etkili eleştirmenlerin ona parlak eleştiriler vererek ve onu yılın en iyi filmi olarak adlandırmasıyla, vizyona girdikten sonra kritik bir zaferdi. Bununla birlikte, country müzik topluluğu, filmin samimiyet ve yetenekleriyle dalga geçtiğini iddia ederek daha az hevesliydi. Altman, onların yerine oyuncuları kullanmayı seçtiği için acı olduklarını iddia etti. Film hakkındaki fikriniz ne olursa olsun, Amerikan sinema tarihinde etkileyici bir başarı olmaya devam ediyor.
7. Annie Hall
80'lerde kıyafetler
'Sinirli bir aşk' Son otuz yıldır her yıl bir film yayınlayan adam Woody Allen, 1970'lerde hala gelecek vadeden bir yetenekti. Daha önceki çalışmaları (Bananas ve Sleeper gibi) karışık eleştiriler alan maskaralıklardı, ancak 1977'ler Annie Hall Allen'ın komedi, drama ve romantizme olan tutkusunu gösterdi. Bu, yönetmen için dramatik bir değişimdi, ancak çok iyi karşılandı: Roger Ebert bir keresinde Annie Hall'un 'hemen hemen herkesin' en sevilen Woody Allen filmi olduğunu söylemişti.
Gerçekten de Annie Hall, Woody'nin en komik, en tatlı ve en iyi filmi olarak öne çıkıyor. Akademi Ödüllerinde Yıldız Savaşları'nı bile yendi ve Diane Keaton’ın baş karakterin harika tasviriyle En İyi Film, En İyi Yönetmen, En İyi Senaryo ve En İyi Kadın Oyuncu ödülünü kazandı. Filmin parmak izleri, o zamandan beri çok sayıda romantik komedide görülebilir.