Birçok çocuk gibi, parayı ilk olarak haftalık bir harçlık alarak öğrendim. Haftada bir, babam işten eve gelir ve birkaç doları soyardı (sanırım beş dolar alabileceği kadar yüksekti, ama yanılmış olabilirim) ve her seferinde hepsini bir arada harcamama talimatı veriyordu. yer. İlk başta, tüm çizgi romanlarımı (hatırladığım kadarıyla her biri 12 sente mal oluyor) tek bir mağazadan satın almak istemediğini düşündüm, bunun yerine birkaçına patronluk taslamaktı. Büyüdüğüm o kadar çok çizgi roman dükkanı yoktu, bu yüzden büyük bir Süpermen satın alımında paramı patlattığımda genellikle onu hayal kırıklığına uğrattığımı hissettim.
Zaman zaman garajı temizlemek ya da kar küremek gibi bir tür büyük ev işi yapmam istenirdi. Bu çok zor bir alandı. Bu iş, ailenin bir üyesi olarak sahip olduğum genel yükümlülükler kapsamında mı yoksa ek tazminat gerektiren tek seferlik işler mi? Babamın ruh haline bağlı olarak, ya bir ikramiye pazarlığı yapardım (ki bu onu gururlandırdı) ya da Cumartesi günümün daha kötüye gittiği gerçeğine kendimi teslim ederdim.
Çocuklar harçlık almaktan çok şey öğrenirler. Değeri, tutumlu olmayı, değişim yapmayı öğrenirler. Babam bana ödeme yaptığında, ilk dürtüm tükenmek ve paramı harcamak oldu. Ama bana sık sık hiçbir şeyin ucuz bir versiyonunu almamamı tavsiye etti, çünkü bu uzun sürmeyecek ve asla gerçekten mutlu olmayacaktım. Bilge olduğu için ondan nefret ettim ama ilgisini takdir ettim.
köfte üçte iki kötü değil
İlk Ne Zaman Ödenek Kazanmaya Başladınız? Ne Tür İşler Yaptınız? Çocuklarınıza Harçlık Verdiniz mi? Yorum Bölümünde Bize Bildirin
'Şimdi Birkaç Anneden Haber Alalım - Çocuğunuza Harçlık Vermeli misiniz?' [Vc_raw_html] JTNDc2NyaXB0JTIwaGVpZ2h0JTNEJTIyNDMzcHglMjIlMjB3aWR0aCUzRCUyMjc3MHB4JTIyJTIwc3JjJTNEJTIyaHR0cCUzQSUyRiUyRnBsYXllci5vb3lhbGEuY29tJTJGaWZyYW1lLmpzJTIzZWMlM0RwM05XMXVkam9rNDNzeTd3eE1MMkZmMDNoYjBtQnhaVCUyNnBiaWQlM0Q5YWUzNDc3NmY3NjE0NWRhOTY5YmVjZGViMjA1ZTZhNSUyMiUzRSUzQyUyRnNjcmlwdCUzRQ == [/ vc_raw_html]